از ابتدای اولین روزهای پزشکی، افراد کنجکاو روشهای بیشماری را برای کاهش درد یکدیگر و بیماریهای مختلف امتحان کرده اند. متأسفانه با گذشت زمان اشتباهات زیادی، تصمیمات نادان و انتخاب‌های بیرحمانه انجام شد که به هر حال باعث صدمات بیشتر از خیر شد. با این حال، حتی بی رحمانه ترین وقایع در پزشکی نیز به درسی برای آموختن تبدیل شد و راه را برای پزشکی مدرن امروز ما هموار کرد.
ما در اینجا لیستی از برخی از عجیب ترین روشهای درمانی را جمع آوری کرده ایم که باعث می‌شود از تمام پیشرفت‌های علمی‌که در پزشکی انجام شده است قدردانی کنیم. از رویه‌های بربری مانند لوبوتومی‌گرفته تا معجون‌های بی هوشی حاوی آرسنیک و هروئین، ما از این امر آگاه می‌شویم که این موارد دیگر به عنوان درمان معتبر تجویز نمی‌شوند. برای دیدن لیست پایین بروید:
1. در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، هنگامی‌که هنوز تأثیرات مخرب نیکوتین کشف نشده یا به طور گسترده‌‌‌ای پذیرفته نشده بود، مصرف سیگار نه تنها برای اهداف تفریحی بلکه به عنوان یک درمان پزشکی نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت. از جمله یکی از مسخره ترین کاربردهایش در درمان بیماری آسم بود.
2. در ابتدا هروئین در طی تلاش برای تولید دارویی شبیه به مورفین اما با قدرت کمتری و اعتیاد آورتر اختراع شد. با این حال، کاملاً برعکس اتفاق افتاد. معلوم شد هروئین تقریباً دو برابر قوی تر از خود مرفین است. سپس برای معالجه سرفه‌ها و سایر بیماری‌ها مانند کمردرد و بی خوابی تجویز شد. از سال 1898 تا 1910، این شربت‌های سرفه به عنوان یک ماده جایگزین مرفین غیر اعتیاد به بازار عرضه شد و به سرعت عامل یکی از بالاترین میزان اعتیاد در بین کاربران آن شد.
3. متامفتامین اولین بار در سال 1893 توسط یک شیمیدان ژاپنی سنتز شد. در اوایل، قبل از اینکه عوارض جانبی این دارو مورد توجه قرار نگیرد، از مت برای درمان انواع بیماری‌ها مانند نارکولپسی و آسم استفاده میشد و از آن به عنوان داروی کاهش وزن استفاده میشد.
4. جی. اچ. کلوگ، مردی در پشت نام تجاری غلات محبوب Kellogg، یک پزشک کامل و فعال سلامت بود. با عنوان دکتر فکت هم شناخته میشد. تکه‌های ذرت معروف Kellogg نیز در اصل برای جلوگیری از تحریکات جنسی یا به طور خاص تر، برای جلوگیری از ترقی در خودارضایی ایجاد شده بود. استمناء در قرن نوزدهم گناه بزرگی به حساب می‌آمد و کلوگ معتقد بود که رژیم غذایی سالم جواب این مسئله است. متأسفانه، ایده پوسته Kellogg برای یک صبحانه ضد استمناء نتایج مطلوبی را ارائه نداد.
5. تونیک وین ماریانی در سال 1863 معرفی شد و هم به عنوان شراب تبلیغ شد و هم به عنوان یک داروی درمانی کلی - وعده داده شده برای درمان هرگونه بیماری احتمالی. تونیک به سرعت حساس شد و به طور گسترده‌‌‌ای مورد تأیید قرار گرفت و در بین بسیاری از افراد مشهور آن زمان از جمله پاپ و توماس ادیسون مورد استفاده قرار گرفت. این تونیک حتی الهام بخش اختراع کوکا کولا بود. دلیل موفقیت وین ماریانی؟ کوکائین. این نوشیدنی حاوی حدود 6 میلی گرم کوکائین در هر اونس شراب بود.
6. پیش از ایجاد واکسن مؤثر در دهه 50، بیماری همه گیر فلج اطفال جان بسیاری از مردم را گرفت. هنگامی‌که شیوع این بیماری در سال 1952 به اوج خود رسید، 57،628 فرد آلوده در ایالات متحده آمریکا وجود داشت. این بیماری یکی از ترسناکترین بیماریهای قرن بیستم بود. در گذشته، یکی از مؤثرترین روش‌ها برای نجات جان انسان‌ها اختراع شد، اما یکی از وحشتناک ترین نیز بود. تصور کنید که قادر به تنفس نیستید و داخل یک کابینت بزرگ، فلزی، شبیه تابوت قرار گرفته اید، جایی که مجبور بودید برای هفته‌ها یا حتی کل زندگی خود بمانید. این کابینت به "ریه آهن" لقب گرفت و هزاران نفر را نجات داد که پس از فلج شدن عضلات قفسه سینه به دلیل فلج اطفال، قادر به تنفس به تنهایی نبودند.
7. در زمان ویکتوریا، مردم برای کاهش وزن با کرم کدو به یک راه حل اساسی رسیدند. ایده در پشت آن ساده بود: فرد تخم کرم کدویی را مصرف می‌کند به طوری که وقتی انگل در روده فرد رشد کند، هرچه فرد بخورد، شروع به خوردن می‌کند. ظاهراً این امکان را به فرد می‌دهد که بدون کاهش میزان غذایی که می‌خورد وزن خود را کاهش دهد. در حالی که امروز شناخته شده است که کرمهای کدو می‌توانند خطرناک و در برخی موارد حتی کشنده باشند، اما این عمل سوال برانگیز امروزه هنوز زنده است.
8. در اوایل قرن بیستم، هنگامی‌که روشهای درمان بیماریهای روانی کمیاب بودند، یک روش تهاجمی‌به نام لوبوتومی‌اختراع شد. علیرغم نداشتن شواهد مبنی بر اینکه این روش که طی آن مسیرهای عصبی در لوبهای مغز قطع می‌شود، تأثیرات مثبتی در معالجه بیماری‌ها دارد، لابوتومی‌به طور گسترده‌‌‌ای مورد استفاده قرار گرفت. مبارزات انتخاباتی فعال برای اثربخشی لوبوتومی‌و گسترش اطلاعات نادرست در رسانه‌ها موجب شد تا بسیاری بر این باور باشند که لوبوتومی‌درمانی معجزه آسا است. تنها سالها بعد این روش به عنوان یکی از شرم آورترین و غم انگیزترین رویدادهای تاریخ پزشکی شناخته شد.
9. در آغاز قرن بیستم، بیماران مبتلا به سفلیس تحت مالاریوتراپی قرار گرفتند. افراد مبتلا برای القاء تب به عمد با مالاریا آلوده شده بودند. ظاهراً تب بالا برای از بین بردن باکتری سیفیلیس حساس به دما کافی بود. تخمین زده می‌شود که حدود 15٪ از بیماران تحت درمان با مالاریوتراپی در اثر مالاریا فوت کرده اند. با این حال، دیگران پیشرفت خوبی نشان دادند.
10. در قرن نوزدهم، یک "درمان" مهم برای روماتیسم در سواحل جنوبی استرالیا معرفی شد: داخل یک لاشه نهنگ پوسیده. اعتقاد بر این بود که اگر شخصی 30 ساعت در داخل نهنگ مرده بماند، تا 12 ماه از درد مفاصل رهایی می‌یابد. واضح است که هیچ مدرک علمی‌برای پشتیبانی از قدرت شفابخشی در نشستن در یک نهنگ مرده وجود ندارد، اما به نظر می‌رسد که مردم به اندازه کافی ناامید بودند که در واقع آن را امتحان کنند.